Salam kaut orang kawen vs orang mati

Orang kita selalu melebih-lebihkan adat daripada agama.
Kalau ada pompuan mengandung je, sibuk nak buat upacara lenggang perut bagai. Nak tentukan jantina anak. Kalo dibantah, mula la kena sound balik "Orang muda tak ikut adat."

Maka keluar la segala peribahasa 'Biar mati anak, jangan mati adat'. Dah tu, biar je la anak tu mati..biar tak dapat teruskan adat. 

Entahapahapa je. Syirik je kejenye. 

Diorang ingat dosa syirik tu sama macam dosa curi kawan punya pemadam comel bentuk aiskrim masa kat sekolah rendah kot.

Fine. sekarang maybe orang dah tak berapa buat lenggang perut sebab dah ganti dengan baby shower. Bajet 'oramputis' sikit.

Bila kawin pun sama.  Macam-macam adat.
Tapi yang tak boleh blah adalah bila bab salam kaut (a.k.a salam keruk) tu. Alaaa..salam dengan tuan rumah sambil selit angpao dalam genggaman tu.  Biasanya yang menerima (tuan rumah), buat-buat tak perasan... tapi pelan-pelan disambut dan masuk dalam poket. Tak pernah lagi aku nampak orang yang menerima tu pandang ke tangan dan belek "Banyak ni je kau bagi?" Hahaha.

Orang kita... Kalo takde angpao nak disalam-kaut, malu nak pi makan kenduri konon. So walaupun singgit dua bungkus dalam tisu, tetap nak selit jugak.

Aku faham la duit tu sebagai hadiah kepada pengantin (atau mak bapak pengantin?) tapi...cer fikir balik, compare dengan salam kaut masa ada kenduri arwah/tahlil orang mati.

Kalau kenduri arwah cenggitu, takde pulak nak malu-malu tenuk salam tak berisi. Patutnya masa ziarah keluarga si mati la kita patut bersedekah. Orang mati tak tentu bila, so maybe kebetulan keluarga si mati tengah takde duit nak uruskan jenazah. Nak upah penggali kubur, nak beli kain kafan, nak buat kenduri tahlil.

Kenduri kahwin, tak bagi pun takpe sebab memang tuan rumah jemput untuk bagi makan. Silap haribulan, memang dia dah spend seploh duaploh ribu pun untuk jamuan kenduri tu. Kalau takde duit, takde la dia gah majlis besar-besar cenggitu.

Tu belum masuk lagi bab kenduri tahlil yang selalu keluarga si mati buat  (malam pertama, kedua, ketiga, ketujuh, etc.) Dah la kalut-kalut uruskan jenazah, tengah sedih-sedih tu... nak kena sedia makanan pulak untuk yang datang tahlil. 

Bukan ke lebih baik jiran tetangga yang tolong masak macam apa yang Rasulullah SAW anjurkan?

Baru la meringankan beban orang yang tengah bersedih. 

Hmmm... maybe diorang konfiden kot takkan termakan harta anak yatim. Ye la kan... harta si mati tu tak sempat pun di'faraid' lagi. 

Kalau diusulkan (nak-nak oleh orang muda macam aku), harus la kena sembur balik... "Dah tu, takkan kita tak sedia makanan untuk orang datang baca tahlil/yasin? Malu la nanti"

Eh, sempat lagi pikir reputasi dalam sedih-sedih cenggitu?

Tak paham aku budaya orang kita ni.